Amoriet | Begeleiding & Supervisie

Welkom

Waarom Amoriet?

Toen ik in 2014 startte met mijn eigen praktijk voor supervisie en coaching en ik op zoek ging naar een naam, stuitte ik op een klein maar krachtig steentje. Een Amoriet. Toen ik opzocht waar een Amoriet voor staat, ontdekte ik dat het een steen is met een sterke invloed op communicatie. Op het vermogen om te luisteren, op de welbespraaktheid en om je goed te kunnen uiten. Amoriet maakt sociaal, optimistisch, vrolijk en creatief. Daarnaast geeft Amoriet zelfinzicht en zelfvertrouwen en wordt het vermogen om weerstanden te doorbreken en veranderingen te aanvaarden vergroot. Voor mij staat de betekenis van Amoriet nog steeds voor wie ik ben en waar ik voor ga en sta als mens en als professional. 

Omdat ik kwaliteit hoog in het vaandel heb staan, ben ik sinds 2008 lid van de Landelijke Vereniging voor Supervisie en Coaching (LVSC). Ik voldoe aan alle kwaliteitseisen voor registratie en herregistratie. Wil je meer weten over mijn opleidingsachtergrond en ervaring, bezoek mijn profiel op LinkedIn.


‘Zullen we het hebben over waar het echt om gaat’ 



Ik ben Jill van den Akker. Naast supervisor en coach ben ik vooral partner van een hele leuke man en moeder van 3 pubers. 


Na mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening ben ik gaan werken binnen de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Dit heb ik tot 2008 met veel plezier en toewijding gedaan. Als coördinerend begeleider had ik al gemerkt dat het begeleiden en coachen van mijn collega's mij goed lag. Daarom ben ik in 2007 gestart met de opleiding Supervisiekunde aan het VDO te Nijmegen.  Hoewel de wens om supervisor te zijn al tijdens mijn studie SPH ontstaan was; later als ik groot ben dan...' , ontdekte ik pas tijdens de opleiding wat supervisie geven echt inhoudt en waar op dat moment mijn uitdaging lag. Luisteren en er echt zijn voor de ander. Onbevooroordeeld naast de ander staan zonder mijn oplossingen aan te dragen. Dat was nog wel een klus voor de hulpverlener in mij die overal een mening over had.


‘Inmiddels mag ik mezelf met recht een ervaren supervisor noemen. Supervisie vind ik een prachtige methode om professionals te laten (her)ontdekken wie ze zijn, wat hen drijft en wat dat betekent voor de vaak kwetsbare mensen waar zij meer werken’.

De leervragen waarmee professionals bij mij komen lopen uiteen. Samen onderzoeken we wat er in de praktijk gebeurt en wat daaraan ten grondslag ligt. Vanuit nieuwe inzichten en ontdekkingen zie ik supervisanten met hernieuwde energie stappen zetten. Het voorzichtig ‘anders’ doen en groeien als mens en als professional. Ik lees dat terug in hun reflectieverslagen en zie het wanneer ik ze weer ontmoet. Voor de supervisant in kwestie is dat niet altijd meteen voelbaar. Die is in proces en dat is op sommige momenten ook pittig en zeker niet alleen maar leuk.


Veranderen is moeite

Nog niet weten hoe en waarin

Maar als je stil dezelfde blijft in je cocon

Zul je nooit en te nimmer weten

Hoe dun de vlindervorm begon

De kleuren zich ontvouwden

En ook niet

Dat je vliegen kon

~ Chris Boon


Soms zijn er echter ook perioden in je leven dat er niet direct sprake is van een 'leervraag' maar dat je mogelijk wel iets nodig hebt. Ik heb dat zelf aan den lijve ondervonden toen in 2011 mijn moeder overleed en mijn vader tegelijkertijd naar een verpleeghuis moest. Ik werkte destijds als supervisor en trainer. Ik had een druk gezin met drie kleine kinderen. En ik moest en zou alle ballen hoog houden. Alleen had ik geen flauw benul hoe ik dat moest doen. Zelf heb ik toen hulp gezocht bij de bedrijfspsycholoog. Deze vrouw was voor mij haar gewicht in goud waard. Omdat ze er was op een moment dat ik gewoonweg niet zelf kon bedenken hoe ik ‘verder’ moest.

Hoe ik een ‘rouwproces’ moest combineren met zowel mijn dagelijks leven als mijn professionele leven.


Onder andere vanuit deze ‘verlieservaringen’ ben ik in 2017 gestart met de opleiding Verlieskunde Verborgen Verlies. Zodat ik mensen die geconfronteerd worden met ingrijpende veranderingen of verlieservaringen kan bijstaan en kan coachen in de rauwe rouwarbeid die een rouwproces vraagt. Ook tijdens de supervisie geef ik ruimte aan het onderzoeken van impactvolle ervaringen die gerelateerd zijn aan verlies. Ik zie deze ervaringen als onderdeel van jouw socialisatie; als ervaringen die in jouw rugzak zitten en die je met je meedraagt. Die rugzak blijft niet thuis of buiten staan wanneer jij aan het werk bent; die draag je altijd met je mee. Des te belangrijker om te weten wat er in jouw rugzak zit en wat er nodig is om die rugzak te dragen én je werk goed te doen.